Laatste stage dag

Laatste dag stage

We hadden afgesproken op Köln HBF om 7:15u. We gingen met de trein van Köln naar Trier, van Trier naar Koblenz en dan terug naar Köln. Dit was een zeer mooie rit echt het aanbevelen waard!

Het eerste deel was een enkelsporig diesel lijntje. Dit slingerde mooi tussen de bossen en heuvels door. De snelheid lag niet heel hoog tussen de 50 en 110km/h, mits je niet moest stoppen voor een halte of station. Een enkel recht stukje mocht men wat sneller rijden. Door alle vrij scherpe bogen had je een gezellig concert van de zingende wielflenzen. Daarnaast was het een heuvelachtig lijntje, waardoor je heuvel af regelmatig even moest bij remmen en heuvel op flink wat tractie moest geven. Op rechte stukken of heuvel af werd met drie dieselmotoren gereden en bij heuvel op werd de vierde dieselmotor aangezet om extra tractie/vermogen te hebben. 

Het weer zat alleen niet echt mee het miezerde, later regen. Dit was na een lange droge periode. Voor machinisten zal dit meteen een herkenning zijn want: ja het was feest: “slippen” en de trein ging een paar keer op z’n kont. Dit vergt een iets andere rijstijl dan normaal. Bij een paar stations werd de snelremming gebruikt, omdat we anders niet tot stilstand kwamen langs het perron doordat het zo glad was. Wat een mooie truc is om snelheid te maken zijn tunnels: in tunnels regent het niet dus heb je daar volle grip, daar werd dan ook meteen goed gebruik van gemaakt. 

De machinist vertelde mooie verhalen over de lijn en bijzondere plekken. Geregeld passeerden we tunnels. Sommige van deze tunnel ingangen waren rijkelijk versierd met beelden en dat alleen voor de machinist want de reizigers zien dit niet. De machinist probeerde zoveel mogelijk te vertellen over “zijn lijntje” en deed dat zo veel mogelijk in voor mij begrijpelijk Duits waardoor ik veel ervan heb meegekregen. 

Het type treinstel van vandaag tijdens de rit van Köln naar Trier.


Wat wel bijzonder is aan dit lijntje is dat er haltes zijn waar de machinist normaal doorrijd, tenzij iemand op het perron zwaait of in de trein een reiziger een knop bediend. Dan stopt de machinist bij de halte. Dit kende ik nog niet. Een ander leuk voorbeeld is: dat je op een enkelsporig lijntje rijd en bij het station binnen kwam op het “Gegengleis” in het Nederlands: het linker nevenspoor, dit is het spoor waar men in een normale situatie niet rijd: want we rijden normaal gesproken rechts. Waarna je moest stoppen vóór de overweg. Vervolgens je cabine uit moest naar buiten om tussen de sporen een hek open te maken en de reizigers over het spoor te laten lopen, van of naar jouw trein. Als de reizigers zijn overgestoken sluit je het hek weer en bel je de treindienstleider via een telefoon in een kast op het perron. Je verteld dat het hek dicht is en er geen personen zich meer op het spoor bevinden. Waarna de treindienstleider de tegen trein het station binnen laat komen. Jij als machinist zijnde blijft buiten staan, ook al regent het, om te blijven controleren of er geen mensen over het spoor lopen. Want het blijft een onbewaakte overweg. Je zwaait naar de andere machinist en gaat weer terug naar jouw cabine. Na een paar minuten komt jouw sein veilig. Kijk je uit het raam naar buiten, als er geen personen meer in de deuropening staan, sluit je de deuren en mag je vertrekken.

Het hek wat de machinist zelf moet openen en sluiten.

Het blijft jammer dat ik geen foto’s mocht maken vanuit de trein / cabine. Dit mocht alleen op de openbaar toegankelijke plaatsen… Dus van al deze mooie landschappen heb ik geen foto’s. Wel weer een mooie reden om terug te gaan naar deze regio op vakantie.

Als je in de trein zit en je komt uit een donkere tunnel midden in een bos terecht, waar een spoor door heen slingert.  Waarna je het bos uitrijd en over een soort van gemetselde galerij rijd met links van je steile bergen/heuvels vol met wijngaarde en recht van je een aantal meters lager een weg en daar vlak naast de Moezel. Aan de andere kant van de Moezel weer bergen. Je rijd zo door een prachtig dal. Je komt ogen te kort op zo’n moment.

Wie herkent dit niet van vroeger dat een docent op school tegen een leerling zij die niet zat op te letten in de klas: “kijk niet zo naar buiten. Later ga je daar echt je geld niet mee verdienen”. Als machinist zijnde heb je de mooiste baan die er is. Je hebt een rijdend kantoor en iedere seconde een andere omgeving maar en nu komt het: je wordt er zelfs voor betaald om door een raam naar buiten te kijken, en zeker met deze natuur is dat echt geen straf.

Twee van de drie lijnen die we vandaag bereden hebben staan in de lijst van mooiste trein routes van Duitsland. Een aanrader in deze omgeving is om van Köln naar Siegen te reizen en de route: Köln – Trier – Koblenz.

Toen we eenmaal rond 14u terug waren in Köln zijn we met een treinstel wat afgerangeerd werd mee gereden naar het opstelterrein achter Köln Messe Deutz. DB Regio houd ieder jaar een feest voor de leerling machinisten om elk leerjaar onder elkaar op een leuke manier kennis te laten maken, met een hapje en een drankje. Hier waren alle docenten van de DB Regio bij en een teamleider. De Teamleider sprak goed Nederlands voor een Duitser en hebben een goed gesprek gehad op z’n Nederlands. Waarna natuurlijk ook veel leerlingen kwamen en Nederlands wilde spreken met mij. Daarbij niet te vergeten zinnen vertalen… Het was leuk om met bekende nog even te praten. Met de docenten een gesprek gehad over de tijd die ik in Duitsland heb gehad. Tegen 17:30u afscheid genomen en teruggelopen naar het hostel wat ongeveer een half uurtje was.

Snel nog wat gegeten in het hostel. Even de stad in om wat souvenirs te kopen om terug naar het hostel te gaan. Want om 19u hadden we met een aantal buddy’s afgesproken om nog wat te gaan drinken. We zijn de stad van Köln in geweest en hebben daar wat gedronken. 
Ik was al een paar dagen niet echt helemaal fit. In Köln heerst nogal een verkoudheid en helaas had mij dit ook te pakken. Zwaar hoesten en daar werd ik nogal moe van dus na een tijdje ben ik naar het hostel terug gegaan en gaan slapen. Helaas eerder dan gepland maar ondanks dat ik minder fit was toch een leuke avond gehad.

De buddy’s waar wij het meeste aan hebben gehad waren bij deze avond, op een paar na helaas zij konden niet. Deze buddy's hebben veel tijd en moeite in ons gestoken. Daarom hebben we ze bedankt met een doos Merci. Een kleine gift maar het gaat om het gebaar dat wij het enorm gewaardeerd hebben wat zij voor ons gedaan hebben. Helaas kon niet elke buddy erbij zijn dus hebben we het niet aan allemaal kunnen geven.